| Hoofdstuk 14 |
1 |
De mens, van een vrouw geboren, is kort van dagen, en zat van onrust.
|
2 |
Hij komt voort als een bloem, en wordt afgesneden; ook vlucht hij als een schaduw, en bestaat niet.
|
3 |
Nog doet Gij Uw ogen over zulk een open; en Gij betrekt mij in het gericht met U.
|
4 |
Wie zal een reine geven uit den onreine? Niet een.
|
5 |
Dewijl zijn dagen bestemd zijn, het getal zijner maanden bij U is, en Gij zijn bepalingen gemaakt hebt, die hij niet overgaan zal;
|
6 |
Wend U van hem af, dat hij rust hebbe, totdat hij als een dagloner aan zijn dag een welgevallen hebbe.
|
7 |
Want voor een boom, als hij afgehouwen wordt, is er verwachting, dat hij zich nog zal veranderen, en zijn scheut niet zal ophouden.
|
8 |
Indien zijn wortel in de aarde veroudert, en zijn stam in het stof versterft;
|
9 |
Hij zal van den reuk der wateren weder uitspruiten, en zal een tak maken, gelijk een plant.
|
10 |
Maar een man sterft, als hij verzwakt is, en de mens geeft den geest, waar is hij dan?
|
11 |
De wateren verlopen uit een meer, en een rivier droogt uit en verdort;
|
12 |
Alzo ligt de mens neder, en staat niet op; totdat de hemelen niet meer zijn, zullen zij niet opwaken, noch uit hun slaap opgewekt worden.
|
13 |
Och, of Gij mij in het graf verstaakt, mij verborgt, totdat Uw toorn zich afkeerde; dat Gij mij een bepaling steldet, en mijner gedachtig waart!
|
14 |
Als een man gestorven is, zal hij weder leven? Ik zou al de dagen mijns strijds hopen, totdat mijn verandering komen zou.
|
15 |
Dat Gij zoudt roepen, en ik U zou antwoorden, dat Gij tot het werk Uwer handen zoudt begerig zijn.
|
16 |
Maar nu telt Gij mijn treden; Gij bewaart mij niet om mijner zonden wil.
|
17 |
Mijn overtreding is in een bundeltje verzegeld, en Gij pakt mijn ongerechtigheid opeen.
|
18 |
En voorwaar, een berg vallende vergaat, en een rots wordt versteld uit haar plaats;
|
19 |
De wateren vermalen de stenen, het stof der aarde overstelpt het gewas, dat van zelf daaruit voortkomt; alzo verderft Gij de verwachting des mensen.
|
20 |
Gij overweldigt hem in eeuwigheid, en hij gaat heen; veranderende zijn gelaat, zo zendt Gij hem weg.
|
21 |
Zijn kinderen komen tot eer, en hij weet het niet; of zij worden klein, en hij let niet op hen.
|
22 |
Maar zijn vlees, nog aan hem zijnde, heeft smart; en zijn ziel, in hem zijnde, heeft rouw.
|