| Chapter 4 |
1 |
si converteris Israhel ait Dominus ad me convertere si abstuleris offendicula tua a facie mea non commoveberis
|
2 |
et iurabis vivit Dominus in veritate et in iudicio et in iustitia et benedicent eum gentes ipsumque laudabunt
|
3 |
haec enim dicit Dominus viro Iuda et Hierusalem novate vobis novale et nolite serere super spinas
|
4 |
circumcidimini Domino et auferte praeputia cordium vestrorum vir Iuda et habitatores Hierusalem ne forte egrediatur ut ignis indignatio mea et succendatur et non sit qui extinguat propter malitiam cogitationum vestrarum
|
5 |
adnuntiate in Iuda et in Hierusalem auditum facite loquimini et canite tuba in terra clamate fortiter dicite congregamini et ingrediamur civitates munitas
|
6 |
levate signum in Sion confortamini nolite stare quia malum ego adduco ab aquilone et contritionem magnam
|
7 |
ascendit leo de cubili suo et praedo gentium se levavit egressus est de loco suo ut ponat terram tuam in desolationem civitates tuae vastabuntur remanentes absque habitatore
|
8 |
super hoc accingite vos ciliciis plangite et ululate quia non est aversa ira furoris Domini a nobis
|
9 |
et erit in die illa dicit Dominus peribit cor regis et cor principum et obstupescent sacerdotes et prophetae consternabuntur
|
10 |
et dixi heu heu heu Domine Deus ergone decepisti populum istum et Hierusalem dicens pax erit vobis et ecce pervenit gladius usque ad animam
|
11 |
in tempore illo dicetur populo huic et Hierusalem ventus urens in viis quae sunt in deserto viae filiae populi mei non ad ventilandum et ad purgandum
|
12 |
spiritus plenus ex his veniet mihi et nunc ego sed loquar iudicia mea cum eis
|
13 |
ecce quasi nubes ascendet et quasi tempestas currus eius velociores aquilis equi illius vae nobis quoniam vastati sumus
|
14 |
lava a malitia cor tuum Hierusalem ut salva fias usquequo morabuntur in te cogitationes noxiae
|
15 |
vox enim adnuntiantis a Dan et notum facientis idolum de monte Ephraim
|
16 |
concitate gentes ecce auditum est in Hierusalem custodes venire de terra longinqua et dare super civitates Iuda vocem suam
|
17 |
quasi custodes agrorum facti sunt super eam in gyro quia me ad iracundiam provocavit ait Dominus
|
18 |
viae tuae et cogitationes tuae fecerunt haec tibi ista malitia tua quia amara quia tetigit cor tuum
|
19 |
ventrem meum ventrem meum doleo sensus cordis mei turbati sunt in me non tacebo quoniam vocem bucinae audivit anima mea clamorem proelii
|
20 |
contritio super contritionem vocata est et vastata est omnis terra repente vastata sunt tabernacula mea subito pelles meae
|
21 |
usquequo videbo fugientem audiam vocem bucinae
|
22 |
quia stultus populus meus me non cognovit filii insipientes sunt et vecordes sapientes sunt ut faciant mala bene autem facere nescierunt
|
23 |
aspexi terram et ecce vacua erat et nihili et caelos et non erat lux in eis
|
24 |
vidi montes et ecce movebantur et omnes colles conturbati sunt
|
25 |
intuitus sum et non erat homo et omne volatile caeli recessit
|
26 |
aspexi et ecce Carmelus desertus et omnes urbes eius destructae sunt a facie Domini et a facie irae furoris eius
|
27 |
haec enim dicit Dominus deserta erit omnis terra sed tamen consummationem non faciam
|
28 |
lugebit terra et maerebunt caeli desuper eo quod locutus sum cogitavi et non paenituit me nec aversus sum ab eo
|
29 |
a voce equitis et mittentis sagittam fugit omnis civitas ingressi sunt ardua et ascenderunt rupes universae urbes derelictae sunt et non habitat in eis homo
|
30 |
tu autem vastata quid facies cum vestieris te coccino cum ornata fueris monili aureo et pinxeris stibio oculos tuos frustra conponeris contempserunt te amatores tui animam tuam quaerent
|
31 |
vocem enim quasi parturientis audivi angustias ut puerperae vox filiae Sion intermorientis expandentisque manus suas vae mihi quia defecit anima mea propter interfectos
|